ธัมมะจักกัปปะวัตตนสูตร (หน้า ๕)

อะสัญญะสัตตานัง  เทวานัง  สัททัง
พรหมเจ้าเหล่าชั้นพรหมอะวิหา  ได้ฟังเสียง

สุตวา  อะวิหา  เทวา
ของพรหมเจ้าเหล่าชั้นพรหมอะสัญญะสัตตา

สัททะมะนุสสา  เวสุงฯ,
แล้ว  ก็ยังเสียงให้บันลือลั่น,

อะวิหานัง  เทวานัง  สัททัง  สุตวา
พรหมเจ้าเหล่าชั้นพรหมอะตัปปา  ได้ฟัง

อะตัปปา  เทวา  สัททะมะนุสสา  เวสุงฯ,
เสียงของพรหมเจ้าเหล่าชั้นพรหมอะวิหาแล้ว
ก็ยังเสียงให้บันลือลั่น,

อะตัปปานัง  เทวานัง  สัททัง  สุตวา
พรหมเจ้าเหล่าชั้นพรหมสุทัสสา  ได้ฟังเสียง

สุทัสสา  เทวา  สัททะมะนุสสา  เวสุุงฯ,
ของพรหมเจ้าเหล่าชั้นอะตัปปาแล้ว  
ก็ยังเสียงให้บันลือลั่น,

สุทัสสานัง  เทวานัง  สัททัง  สุตวา
พรหมเจ้าเหล่าชั้นพรหมสุทัสสี  ได้ฟังเสียง

สุทัสสี  เทวา  สัททะมะนุสสา  เวสุงฯ,
ของพรหมเจ้าเหล่าพรหมสุทัสสาแล้ว
ก็ยังเสียงให้บันลือลั่น,

สุทัสสีนัง  เทวานัง  สัททัง  สุตวา
พรหมเจ้าเหล่าอะกะนิฏฐะกา ได้ฟังเสียง

อะกะนิฏฐะกา  เทวา  สัททะมะนุสสาเวสุงฯ,
ของพรหมเจ้าเหล่าพรหมสุทัสสีแล้ว
ก็ยังเสียงให้บันลือลั่น,

เอตัมภะคะวะตา  พาราณะสิยัง
ว่านั่นจักร  คือ ธรรม  ไม่มีจักรอื่นสู้ได้  อัน

อิสิปะตะเน  มิคะทาเย  อะนุตตะรัง
พระผู้มีพระภาคเจ้าให้เป็นไปแล้ว  ที่ป่าอิสิ-

ธัมมะจักกัง  ปะวัตติตัง  อัปปะฏิ-
ปตนะมฤคทายวัน  ใกล้เมืองพาราณาสี  อัน

วัตติยัง  สะมะเณนะ  วา  พราหมะ-
สมณพราหมณ์  เทพยดา  มาร  พรหม  และ

เณนะ  วา เทเวนะ  วา  มาเรนะ  วา
พรัหมุนา  วา  เกนะจิ  วา  โลกัสมินติ,
ใคร ๆ  ในโลกยังให้เป็นไปไม่ได้  ดังนี้,


อิติหะ  เตนะ  ขะเณนะ  เตนะ
โดยขณะครู่เดียวนั้น  เสียงขึ้นไปถึงพรหม-

มุหุตเตนะ  ยาวะ  พรัหมะโลกา
โลก  ด้วยประการฉะนี้,

สัทโท  อัพภุคคัจฉิ,
อะยัญจะ  ทะสะสะหัสสี  โลกะธาตุ,
ทั้งหมื่นโลกธาตุ,

สังกัมปิ  สัมปะกัมปิ  สัมปะเวธิ,
ได้หวั่นไหวสะเทือนสะท้านลั่นไป,

อัปปะมาโณ  จะ  โอฬาโร
ทั้งแสงสว่างอันยิ่งไม่มีประมาณ  ได้ปรากฏ

โอภาโส  โลเก  ปาตุระโหสิ,
แล้วในโลก,

อะติกกัมเมวะ  เทวานัง  เทวานุภาวัง,
ล่วงเทวานุภาพ ของเทพยดาทั้งหลายเสียหมด,

อะถะโข  ภะคะวา  อุทานัง
ลำดับนั้นแล  พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรง

อุทาเนสิ,
เปล่งอุทานว่า

อัญญาสิ  วะตะ  โภ  โกณฑัญโญ,
โกณฑัญญะได้รู้แล้วหนอ  ผู้เจริญ,

อัญญาสิ  วะตะ  โภ  โกณฑัญโญติ,
โกณฑัญญะได้รู้แล้วหนอ  ผู้เจริญ,

อิติหิทัง  อายัสมะโต  โกณฑัญญัสสะ
เพราะเหตุนั้น  นามว่า  อัญญาโกณฑัญญะนี้

อัญญาโกณฑัญโญเตววะ  นามัง  อะโหสีติ.
นั่นเทียว  ได้มีแล้วแก่พระผู้มีอายุโกณฑัญญะ
ด้วยประการฉะนี้แล.

จบ...ธัมมะจักกัปปะวัตตนสูตร.