การไหว้พระสวดมนต์เป็นการสะสมกุศลจิต

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ชีวิตคนเราในแต่ละวันส่วนใหญ่มักจะเป็นไปในอกุศล  เพราะเหตุว่าสติไม่เกิดขึ้นระลึกรู้สภาพธรรม ที่กำลังปรากฎขณะนี้ตามความเป็นจริง  ทางตา ทางหู ทางาจมูก ทางลิ้น ทางกายและทางใจ  เมื่อสติไม่เกิดขึ้นระลึกขณะเห็น ขณะได้ยิน ขณะได้กลิ่น ขณะลิ้มรส ขณะกระทบสัมผัสและขณะนึกคิด  จิตก็จะเกิดความยินดีพอใจในอารมณ์ที่ปรากฎในขณะนั้น  ถ้าเป็นอารมณ์ที่น่ายินดีพอใจ ก็อยากจะได้ (โลภ)  ถ้าเป็นอารมณ์ที่ไม่น่าปรารถนาก็เกิดขุ่นเคืองใจ ไม่แช่มชื่น (โทสะ)

ทำอย่างไรสติจึงจะเกิด ?
อยู่ดี ๆ สติเกิดเองไม่ได้ เพราะเหตุว่าสติเป็นอนัตตา ไม่มีตัวตนที่จะบังคับให้เกิดได้ตามต้องการ  ต้องฟังธรรมเกี่ยวกับสติปัฎฐาน  อบรมเจริญสติอยู่เนือง ๆ  สติเป็นเจตสิกธรรมเกิดกับกุศลจิต  ขณะใดจิตไปในเรื่องการให้ทาน  คิดในเรื่องศีล  คิดไปในเรื่องของความสงบจิตและการอบรมเจริญสติปัฏฐาน  ขณะนั้นเป็นกุศลจิต  แต่ว่าตามความเป็นจริงแล้ว ทุกท่านก็คงจะไม่ค่อยได้นึกคิดถึงเรื่อง ทาน ศีล สมาธิในวชีวิตประจำวันอยู่บ่อย ๆ เพื่อที่จะสมกุศลจิต เพราะมัวแต่นึกคิดถึงเรื่องทางโลก

แต่ก็ยังมีวิธีสร้างกุศลจิต ที่สามารถกระทำได้โดยไม่ยากนัก  ซึ่งสามารถกระทำได้อย่างสม่ำเสมอด้วย  และคิดว่าบางท่านก็คงกระทำอยู่แล้ว  การไหว้พระสวดมนต์เป็นกุศลจิต  เพราะว่าขณะที่สวด จิตสงบจากอกุศลทั้งปวง ขณะนั้นมีศีลบริสุทธิ์  สติเกิดขึ้นระลึกรู้ทุกขณะที่จิตไหลไปตามอารมณ์ต่าง ๆ ที่
ปรากฎทางทวารทั้ง ๖

การสวดมนเป็นเวลานาน ๆ ทำให้จิตสงบตั้งมั่น  เพราะเหตุว่าขณะนั้นจิตเพ่งอยู่ในอารมณ์เดียว  ถ้าสติสัมปชัญญะเกิดขึ้นระลึกรู้สภาพธรรม ที่กำลังปรากฎทางทวารต่าง ๆ  ตามความเป็นจริงว่า ไม่ใช่ตัวตน สัตว์ บุคคล  ไม่ใช่เรา  เป็นเพียงสภาพธรรมที่เกิด เพราะว่ามีเหตุปัจจัย  แล้วก็ดับไปเป็นธรรมดา  นี่ก็เป็นสัมมาสมาธิ  เป็นฝ่ายกุศลจิต

สำหรับท่านที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้บำเพ็ญกุศลกรรมใหญ่ ๆ  ที่ต้องใช้ปัจจัยด้วย ก็สะสมบุญด้วยการไหว้พระสวดมนต์เป็นประจำอยู่ที่บ้านก็ได้  บุญกุศลที่ทำนี้ไม่หายไปไหนค่ะ  เมื่อกุศลมีกำลังมาก ก็จะส่งผลให้ท่านพบกับชีวิตใหม่ ที่มีธรรมอันประเสริฐเป็นที่พึ่ง และยังส่งผลถึงชาติหน้าหรือชาติต่อ ๆ ไปได้อีกด้วย ก็แล้วแต่เหตุปัจจัย.

                           
ขออุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านและขออุทิศกุศลแก่สรรพสัตว์