๑. อิภิชฌาวิสะมะโลโภ,
ความโลภเพ่งเล็งอยากได้ของเขา
๒. โทโส,
ความประทุษร้ายเขา,
๓. โกโธ,
ความโกรธเคืองเขา,
๔. อุปะนาโห,
ความผูกเวรหมายมั่นกัน,
๕. มักโข,
ความลบหลู่ดูถูกเขา,
๖. ปะลาโส,
ความยกตัวขึ้นเทียมเขา,
๗. อิสสา,
ความริษยาเขา,
๘. มัจฉะริยัง,
ความตระหนี่เหนียวแน่นเกียจกัน หวงข้าว หวงของ
และวิชาความรู้ ที่อยู่อาศัย,
๙. มายา,
ความเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้ากล,
๑๐. สาเถยยัง,
ความโอ้อวดตัวให้ยิ่งกว่าคุณที่มีอยู่,
๑๑. ถัมโภ,
ความแข็งกระด้าง ดื้อ ดึง เมื่อเขาสั่งสอนว่ากล่าวโดยธรรมโดยชอบ
๑๒. สารัมโภ,
ความปรารภไม่ยอมตาม หาเหตุผลมาอ้าง ทุุ่มเถียงต่าง ๆ
เมื่อขณะเขาว่ากล่าวโดยธรรม
๑๓. มาโน,
ความเย่อหยิ่ง ถือเรา ถือเขา ถือตัว ถือตน,
๑๔. อะติมาโน,
ความดูถูกล่วงเกินผู้อื่น,
๑๕. มะโห,
ความเมาหลงในร่างกายที่ทรุดโทรม ด้วยความชรามีอยู่ทุกวัน ๆ
มาสำคัญว่ายังหนุ่มยังสาวอยู่ ประมาทไป และเมาหลงในร่างกาย
ที่ป่วยไข้อยู่เป็นนิจ ต้องกินยา คือข้าวน้ำทุกเช้าค่ำ มาสำคัญว่า
ไม่มีโรค เป็นสุขสบาย ประมาทไป และเมาหลงในชีวิตที่เป็นของ
ไม่เที่ยง พลันดับไปดังประทีปจุดไว้ในที่แจ้งฉะนั้น มาสำคัญว่ายัง
ไม่ตาย ประมาทไป,
๑๖. ปะมาโท.
ความเมามันทั่วไปอารมณ์อันใดที่น่ารัก ก็ไปหลงรักอารมณ์นั้น
อารมณ์อันใดที่น่าชัง ก็ไปหลงชิงชัง โกรธต่ออารมณ์เหล่านั้น.
บรรจบเป็นอุปกิเลสเครื่องเศร้าหมองใจ ๑๖ ข้อ จิตเศร้าหมองด้วยอุปกิเลส ข้อใดข้อหนึ่ง ดังว่ามานี้แล้ว จิตนั้นล้วนเป็นบาปอกุศลหมดทั้งสิ้น.
คัดลอกจาก.....หนังสือธรรมานุสรณ์
ทำวัตร สวดมนต์ ธรรมภาวนา
วัดถ้ำแฝด ต.เขาน้อย อ.ท่าม่วง จ.กาญจนบุรี
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.