โอวาทปาติโมกขคาถา

 นำ  (หันทะ  มะยัง  โอวาทะปาติโมกขะคาถาโย  ภะณามะ  เส)

สัพพะปาปัสสะ  อะกะระณัง,
การไม่ทำบาปทั้งปวง

กุสะลัสสูปะสัมปะทา,
การทำกุศลให้ถึงพร้อม,

สะจิตตะปะริ  โยทะปะนัง,
การชำระจิตของตนให้ขาวรอบ,

เอตัง  พุทธานะสาสะนัง,
ธรรม ๓ อย่างนี้  เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย,

ขันตี  ปะระมัง  ตะโป  ตีติกขา,
ขันติ  คือความอดกลั้น เป็นธรรมเครื่องเผากิเลสอย่างยิ่ง,

นิพพานัง  ปะระมัง  วะทันติ  พุทธา,
ผู้รู้ทั้งหลาย  กล่าวพระนิพพานว่าเป็นธรรมอันยิ่ง,

นะ  หิ  ปัพพะชิโต  ปะรูปะฆาตี,
ผู้กำจัดสัตว์อื่นไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิตเลย,

สะมะโณ  โหติ  ปะรัง  วิเหฐะยันโต,
ผู้ทำลายสัตว์อื่นให้ลำบากอยู่  ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะเลย,

อะนูปะวาโท  อะนูปะฆาโต,
การไม่พูดร้าย, การไม่ทำร้าย,

ปาติโมกเข  จะ  สังวะโร,
การสำรวมในปาติโมกข์,

มัตตัญญุตา  จะ  ภัตตัสมิง,
ความเป็นผู้รู้ประมาณในการบริโภค,

ปันตัญจะ  สะยะนาสะนัง,
การนอน  การนั่ง  ในที่อันสงัด,

อะธิจิตเต  จะ  อาโยโค,
ความหมั่นประกอบในการทำจิตให้ยิ่ง,

เอตัง  พุทธานะสาสะนัง,
ธรรม ๖ อย่างนี้ เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย,


ปัจฉิมพุทโธวาทปาฐะ

นำ  (หันทะ  มะยัง  ปัจฉิมะพุทโธวาทะปาฐัง  ภะณามะ  เส)

หันทะทานิ  ภิกขะเว,
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  บัดนี้  เราขอเตือน,

อามันตะยามิโว,
ท่านทั้งหลายว่า

วะยะธัมมา  สังขารา,
สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา,

อัปปะมาเทนะ  สัมปาเทถะ,
ท่านทั้งหลาย  จงทำความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด,

อะยัง  ตะถาคะตัสสะ
นี้เป็นพระวาจาในครั้งสุดท้าย ของพระ-

ปัจฉิมาวาจา.
ตาถาคต.


ปัญจอภิณหปัจจเวขณปาฐะ

ชะราธัมโมมหิ, (อ่านว่า ธัม-โมม-หิ)
เรามีความแก่เป็นธรรมดา,

ชะรัง  อะนะตีโต (ตา)
ล่วงความแก่ไปไม่ได้,

พะยาธิธัมโมมหิ,
เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา,

พะยาธิง  อะนะตีโต,  (ตา)
ล่วงความเจ็บไข้ไปไม่ได้,

มะระณะธัมโมมหิ,
เรามีความตายเป็นธรรมดา,

มะระณัง  อะนะตีโต  (ตา),
ล่วงความตายไปไม่ได้,

สัพเพหิ  เม  ปิเยหิ  มะนาเปหิ,
เราละเว้นเป็นต่าง ๆ คือว่า  พลัดพราก

นานาภาโว  วินาภาโว,
ของรัก  ของเจริญใจทั้งหลายทั้งปวง,

กัมมัสสะโกมหิ,
เราเป็นผู้มีกรรมเป็นของ ๆ  ตน,

กัมมะทายาโท,
เป็นผู้รับผลของกรรม,

กัมมะโวยนี,
เป็นผู้มีกรรมเป็นกำเนิด,

กัมมะพันธุ,
เป็นผู้มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์,

กัมมะปะฏิสะระโณ,
เป็นผู้มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย,

ยัง  กัมมัง  กะริสสามิ,
จักทำกรรมอันใดไว้,

กัลยาณัง  วา  ปาปะกังวา,
ดีหรือชั่ว,

ตัสสะ  ทายาโท  ภะวิสสานิ,
จักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น,

เอวัง  อัมเหหิ  อะภิณหัง,
เราทั้งหลายพึงพิจารณาเนือง ๆ

ปัจจะเวกขิตัพพัง.
อย่างนี้แล.




คัดลอกจาก.....หนังสือธรรมานุสรณ์
                        ทำวัตร สวดมนต์ ธรรมภาวนา
                        วัดถ้ำแฝด ต.เขาน้อย อ.ท่าม่วง จ.กาญจนบุรี