มงคลสูตร

นำ (หันทะ มะยัง มังคะละสุตตะคาถาโย ภะนามะ เส.)

เอวัมเม  สุตัง
อันข้าพเจ้า (คือพระอานนทเถระ) ได้สดับมาแล้วอย่างนี้,

เอกัง  สะมะยัง  ภะคะวา,
สมัยหนึ่งสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า,

สาวัตถิยัง  วิหะระติ  เชตะวะเน,
เสด็จประทับอยู่ที่เชตวันวิหาร อารามของ

อะนาถะปิณฑิกัสสะ  อาราเม,
อนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้เมืองสาวัตถี,

อะถะ  โข  อัญญะตะรา  เทวะตา,
ครั้งนั้นแล เทพยดาองค์ใดองค์หนึ่ง,

อะภิกกันตายะ  รัตติยา,
ครั้นเมื่อราตรีปฐมยามล่วงไปแล้ว,

อะภิกกันตะวัณณา,
มีรัศมีอันงามยิ่งนัก,

เกวะละกัปปัง  เชตะวะนัง,
ยังเชตวันทั้งสิ้นให้สว่าง,

โอภาเสตะวา,
เยนะ  ภะคะวา  เตนุปะสังกะมิ,
พระพุทธเจ้าเสด็จประทับอยู่ในที่ใด ก็เข้าไปเฝ้าโดยที่นั้น,

อุปสังกะมิตวา  ภะคะวันตัง  อะภิวาเทตวา,
ครั้นเข้าไปเฝ้าแล้ว จึงถวายอภิวาท พระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว,

เอกะมันตัง  อัฏฐาสิ,
ได้ยืนอยู่ในท่ามกลางส่วนข้างหนึ่ง,

เอกะมันตัง  ฐิตา  โข  สา  เทวะตา,
ครั้นเทพยดานั้น ยืนในที่สมควรส่วนข้างหนึ่งแล้วแล,

ภะคะวันตัง  คาถายะ  อัชฌะภาสิ,
ได้ทูลพระผู้มีพระภาคเจ้า ด้วยคาถาว่า,

พะหู  เทวา  มะนุสสา  จะ,
หมู่เทวดาและมนุษย์เป็นอันมาก,

มังคะลานิ  อะจินตะยุง  อากังขะมานา  โสตถานัง,

ผู้หวังความสวัสดี ได้คิดหามงคลทั้งหลาย,

พรูหิ  มังคะละมุตตะมัง.
ขอพระองค์จงเทศนา มงคลอันสูงสุด.


                                                 
                        (ผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า)

                    
                     อะเสวะนา  จะ  พาลานัง,                              
การไม่คบคนพาลทั้งหลาย ๑.

ปิณฑิตานัญจะ  เสวะนา,                                                   
การคบบัณฑิตทั้งหลาย ๑,

ปูชา  จะ  ปูชะนียานัง,                                                       
การบูชาชนควรบูชาทั้งหลาย ๑,

เอตัมมังคะละมุตตะมัง,                                                     
ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด ,

               
                   ปะฏิรูปะเทสะวาโส  จะ,                                  
การอยู่ในประเทศอันสมควร ๑.

ปุพเพ  จะ  กะตะปุญญะตา,                                             
การเป็นผู้มีบุญ อันทำแล้วในกาลก่อน ๑,

อัตตะสัมมาปะณิธิ  จะ,                                                     
การตั้งตนไว้ชอบ ๑,

เอตัมมังคะละมุตตะมัง,                                                    
ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด ,
             
                
                 พาหุสัจจัญจะ  สิปปัญจะ,                              
 การได้ฟังมาแล้วมาก ๑ ศิลปศาสตร์ ๑,

วินะโย  ตะ  สุสิกขิโต,                                                        
วินัยอันชนศึกษาดีแล้ว ๑,                       

สุภาสิตา   จะ  ยา  วาจา,                                                  
วาจาอันชนกล่าวดีแล้ว ๑,

เอตัมมังคะละมุตตะมัง,                                                    
ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด,


               
               มาตาปิตุอุปัฏฐานัง,                                       
การบำรุงมารดาและบิดา ๑,

ปุตตะทารัสสะ  สังคะโห,                                                 
การสงเคราห์ลูกและเมีย ๑,

อะนากุลา  จะ  กัมมันตา,                                                
การงานทั้งหลายไม่อากูล ๑,

เอตัมมังตะละมุตตะมัง,                                                  
ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด,

                
             ทานัญจะ  ธัมมะจะริยา  จะ,                          
การให้ ๑  การประพฤติธรรม ๑,

ญาตะกานัญจะ  สังคะโห,                                              
การสงเคราะห์ญาติทั้งหลาย ๑,

อะนะวัชชานะ  กัมมานิ,                                                 
กรรมทั้งหลายไม่มีโทษ ๑.

เอตัมมังตะละมุตตะมัง,                                                 
ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด,


              อาระตี  วีระตี  ปาปา,                                     
การงดเว้นจากบาป ๑,

มัชชะปานา  จะ  สัญญะโม,                                          
การเว้นจากการดื่มน้ำเมา ๑.

อัปปะมาโท  จะ  ธัมเมสุ,                                               
ความไม่ประมาทในธรรมทั้งหลาย ๑.

เอตัมมังคะละมุตตะมัง,                                                
ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด,


               คาระโว  จุ  นิวาโต  จะ,                                  
การเคารพ ๑   การไม่จองหอง ๑,

สันตุฏฐี  จะ  กะตัญญุตา,                                             
ความยินดีด้วยของอันมีอยู่ ๑  การเป็นผู้รู้                                                                      
อุปการะ อันท่านทำแล้วแก่ตน ๑,


กาเลนะ  ธัมมัสสะวะนัง,                                              
การฟังธรรมโดยกาล ๑,

เอตัมมังคะละมุตตะมัง,                                               
ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด,


              ขันตี  จะ  โสวะจัสสะตา,                                
ความอดทน ๑  การเป็นผู้ว่าง่าย ๑,

สะมะณานัญจะ  ทัสสะนัง,                                          
การเห็นสมณะทั้งหลาย ๑,

กาเลนะ  ธัมมะสากัจฉา,                                             
การเจรจาธรรมโดยกาล ๑,

เอตัมมังคะละมุตตะมัง,                                              
ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด,


              ตะโป  จะ  พรัหมะ  จะริยัญจะ,                     
ความเพียรเผากิเลส ๑  ความประพฤติอย่างพรหม ๑,
                                    
 อะริยะสัจจานะ  ทัสสะนัง,                                                                                 
 การเห็นอริยสัจทั้งหลาย ๑,
                           
นิพพานะสัจฉิกิริยา  จะ,                                            
การทำพระนิพพานให้แจ้ง ๑,

เอตัมมังคะละมุตตะมัง,                                             
ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด,


            ผุฏฐัสสะ  โลกะธัมเมหิ  จิตตัง,                     
จิตของผู้ใด อันโลกธรรมทั้งหลาย

ยัสสะ  นะ  กัมปะติ,                                                     
ถูกต้องแล้ว ย่อมไม่หวั่นไหว,

อะโสกัง  วิระชัง  เขมัง,                                              
ไม่มีโศก  ปราศจากธุลี   เกษม,

เอตัมมังคะละมุตตะมัง,                                             
ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด,


            เอตาทิสานิ  กัตวานะ,                                  
 เทพยดาและมนุษย์ทั้งหลาย  กระทำมงคลทั้งหลายเช่นนี้แล้ว,

สัพพัตถะ  มะปะราชิตา,   
เป็นผู้ไม่พ่ายแพ้ในที่ทั้งปวง,                                           

สัพพัตถะ  โสตถิง  คัจฉันติ,                                    
ย่อมถึงความสวัสดีในที่ทั้งปวง,

ตันเตสัง  มังคะละมุตตะมัง,                                    
ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด  ของเทพยดา
และมนุษย์ทั้งหลายเหล่านั้นแล.

...........................................................

คัดลอกจาก......หนังสือธรรมานุสรณ์
วัดถ้ำแฝด  ต.เขาน้อย อ.ท่าม่วง จ.กาญจนบุรี